Liquid error (sections/custom_mobile-menu line 86): Expected handle to be a String but got LinkListDrop
  • Group 27 Login

Voorbij de stilte: Onthullingen van namen, identiteit en solidariteit in het Exodusverhaal

"Een man uit het huis van Levi trouwde met een dochter van Levi. "De vrouw werd zwanger en baarde een zoon, en [toen] ze zag dat hij goed was, verborg ze hem drie maanden lang". "Zijn zuster stond van verre om te weten wat er met hem gedaan zou worden." "Farao's dochter ging naar beneden om te baden." 

Al deze verzen, of delen van de verzen die we hebben gebracht, hebben één ding nodig - namen. We willen weten wie de man is, wie de vrouw is, wie het kind is, wie de dochter van Farao is en wie de zus is. We weten het uit andere bronnen, maar de tekst laat de namen van de personages hier opzettelijk weg. Dit is bedoeld om een schrapping van namen binnen de context van Egypte over te brengen. Terwijl onze gedeelte begint met de woorden 'Dit zijn de namen van de zonen van Israël', verdwijnen de namen geleidelijk naarmate we verder komen in het verhaal.

Egypte verwijst naar individuen op een onpersoonlijke manier die de persoonlijke waarde van de persoon niet erkent. Alleen bij Mozes staat geschreven: "Ze noemde hem Mozes." Wat betekent Mozes? Mozes is een Egyptische term voor het woord Jongen. "Zij zei: "Want ik heb hem uit het water getrokken." Een Hebreeuwse interpretatie van een Egyptische naam, wat pas betekent nadat Mozes naar Midian vlucht en met Zippora trouwt - ah, opeens zijn er namen, de namen van Mozes, Jethro, Reuel, Zippora en hun zoon Gershom, en ook de naam van de Heilige, gezegend zij Hij, wordt eindelijk onthuld als Hij tegen Mozes zegt: 'Wil je Mijn naam weten? Hier is Mijn naam.'

We begrijpen dat onze voorouders in Egypte werden 'ondergedompeld' - in de terminologie van 'uitwissing' - in de diepte van een cultuur die werd uitgewist. Daarom moest Mozes beslissen tot welke cultuur hij behoorde. Als er geschreven staat: 'Mozes ging uit naar zijn broeders,' moeten we ons afvragen wie dat zijn. Rabbi Abraham Ibn Ezra gelooft dat het verwijst naar de Egyptenaren, terwijl de Ramban zegt dat het verwijst naar de Hebreeën. Mozes moest het voor zichzelf ophelderen, dus ging hij op onderzoek uit. Toen hij zag dat een Egyptenaar een Hebreeër sloeg, begreep hij het en voelde hij dat het Hebreeuwse volk zijn broeders waren. Mozes' solidariteit bracht hem tot deze realisatie, waardoor hij verbonden werd met het lot van het Hebreeuwse volk, omdat hij zich identificeerde met hun lijden."

More Weekly Portions

Goddelijke leiding en menselijke stemmen: Het tapijt van de wet weven

In Parshat Pinhas veroorzaken de dochters van Zelophehad een cruciale verandering in de Joodse erfwetten, wat leidt tot een nieuwe richtlijn die dochters toestaat om te erven als er geen zonen zijn. Dit verhaal illustreert de dynamische interactie tussen goddelijke leiding en het initiatief van het volk. Mosjé, aanvankelijk onzeker, ontvangt pas instructies van Hasjem nadat de dochters hun bezorgdheid uiten. Dit verhaal, samen met soortgelijke gevallen, onderstreept het belang van de rol van het volk in de evolutie van de Joodse wet en de Goddelijke openbaring door gemeenschappelijk onderzoek en antwoord.

e zijn andere van dit soort vragen waar we zien dat het initiatief voor verduidelijking van het volk komt, en dan openbaart de Heilige, Gezegend zij Hij, de oplossing aan Mosjé. Dit onderstreept de waarde van de rol van het volk in het zoeken naar begrip en het Goddelijke antwoord op hun vragen.

Wat betekent dit alles? Het betekent dat de Tora via twee kanalen wordt geopenbaard: één direct kanaal van Boven, via Mosjé - Mozes, onze leraar, de rabbi - maar er is ook Tora die via het publiek, via de natie van beneden gaat. 

Stel dat we ons verdiepen in de gemene deler van alle gevallen waarin Mosjé niet meteen het antwoord wist. In dat geval zijn ze allemaal op een of andere manier verbonden met Josef. Josef ben Ja'akov en zijn nakomelingen zijn degenen die deze vragen stellen. Hieruit begrijpen we dat om de Goddelijke Wil te kennen, we in twee richtingen moeten luisteren: van Boven naar beneden, maar ook naar het Goddelijke Woord dat van beneden naar Boven werkt via het volk. De mensen hebben een bepaalde wijsheid, een goddelijke heilige geest die in hen leeft, die ons soms de wet en de uitspraak leert.

Admiration & Jealousy: The Duality of Balaam's Prophecy

In Parshat Balak, Balaam, a renowned prophet among nations, embodies the complex mix of admiration and jealousy towards Israel. Though intending to curse Israel, he ultimately blesses them, illustrating Divine inspiration and prophecy's influence. This paradoxical attitude reflects broader themes of anti-Semitism and the favored child's psychoanalytic response. The Torah emphasizes hope, as prophecy in the synagogue signifies potential Divine influence on all humanity, supported by the Midrash Tanna D'bei Eliyahu's assertion of the Holy Spirit's universal accessibility.

Van sterfelijkheid naar eeuwigheid: Het pad van de rode koe naar zuivering

In Parshat Hukat symboliseert het ritueel van de rode koe (para aduma) de zuivering van de onzuiverheid van de dood, die geworteld is in de zonde van de Boom der Kennis. Het ritueel bestaat uit het mengen van as met levend water, dat het lichaam en de ziel voorstelt en het herstel van het leven door wederopstanding illustreert. Dit proces onderstreept, ondanks de symbolische helderheid, een Goddelijk mysterie - de overgang tussen leven en dood gaat het menselijk begrip te boven. De Midrasj benadrukt het geheim van de rode koe en benadrukt de diepe en ondoorgrondelijke aard van wederopstanding en de Goddelijke Wil.

Search