De Torah lezing van deze week, Vayishlach begint anders dan het vorige gedeelte. Vorige week begonnen we met het lezen van "en hij ging uit", terwijl die van deze week begint met "en hij zond uit". In die van vorige week vertrekt Jakob naar de ballingschap, en nu verlaat hij de ballingschap en keert terug.
We zullen leren dat dit hele gedeelte, Vayishlach, ons leert door welk proces de identiteit van de Jood moet gaan als we ons bevrijden van onze identiteit van ballingschap. Hoe maakt een Jood de overgang van 'Jakob' naar de identiteit van 'Israël'?
Jakob is de kleine die zich onderwerpt aan de grote. Over Israël daarentegen staat geschreven: 'Je hebt gestreden met God en met mensen en hebt gezegevierd.' Hiermee informeert de engel hem dat hij in zijn transformatie tot Israël zijn vermogen heeft ontdekt om met politieke uitdagingen en dergelijke om te gaan. Dit is een voorwaarde om 'Israël' te worden.
De eerste test is Jakobs ontmoeting met Esau, wanneer hij nog steeds bang voor hem is, zoals er geschreven staat: 'En Jakob was zeer bevreesd, en het verschrikte hem'. Waarom de herhaling? Rashi (middeleeuwse commentator) interpreteert het als: 'En hij was bang' omdat hij vreesde dat hij gedood zou kunnen worden. 'En het beangstigde hem' omdat hij misschien anderen zal doden.
We zien dat Jakobs angst dat hij anderen zou moeten doden groter was dan de gedachte dat hij gedood zou kunnen worden. Deze manier van denken is nog steeds een gevolg van de morele code van een balling. Hij zal niet in staat zijn om de vijand te confronteren en te verslaan zolang hij meer om de vijand geeft dan om zichzelf.
Laten we nog eens kijken naar Rashi's commentaar. Hij schreef: 'misschien zal hij anderen doden. Wie zijn die 'anderen'? Volgens de Midrasj vinden we dat de 'anderen' een verwijzing is naar een van de grote wijzen uit de Romeinse tijd in Judea, Rabbi Meir. Volgens de traditie van onze wijzen was Rabbi Meïr een afstammeling van Nero, de keizer, en Nero zelf was een afstammeling van Esav. Met andere woorden, Jakob realiseert zich dat binnen de cultuur van Esav een grote ziel als die van Rabbi Meïr kan opduiken. Hij kan niet uit zijn hoofd zetten dat er zelfs in de vijand waardevolle componenten zitten. In zo'n situatie zou hij niet in staat zijn om het Land Israël binnen te gaan en zich daar te vestigen.
Zo zorgt de Goddelijke voorzienigheid ervoor dat Jakob tegen Esau vecht. Zoals er geschreven staat: 'En Jakob werd alleen gelaten, en een man worstelde met hem.' Wanneer Jakob gedwongen wordt (in een droom) om zijn vijand te bevechten en te verslaan, is hij nu klaar om het land Israël binnen te gaan.
Het is duidelijk dat hij nog steeds te maken krijgt met een echte vijand, zoals in het geval van het volk van Sichem. Merk op dat in het incident van Dinah (Jakobs dochter) in Sichem, hij zich nog steeds in een staat van nederigheid bevindt. Jakob houdt zich in en kiest ervoor om niet te vechten. Zijn zonen begrijpen echter al de noodzakelijke manier van handelen voor het bestaan in het land Israël. In hun uitleg aan hun vader, Jakob, zeiden ze: "Moet hij (Sichem) onze zuster als een hoer behandelen? Daarom, leggen ze uit, moesten we handelen.
Na het gevecht met Sichem en zijn inwoners gaat Jakob naar Bethel, omdat hij op dit punt eindelijk het juiste niveau van overtuiging heeft verworven dat vereist wordt door de Joden van het Land Israël. Dit niveau komt overeen met dat van Israël dat weet hoe hij moet vechten.
