Liquid error (sections/custom_mobile-menu line 86): Expected handle to be a String but got LinkListDrop
  • Group 27 Login

Parashat BALAK
Israel's spirituality harmoniously relates surprisingly to the world's nation's spirituality

The portion of Balak speaks about the prophecy of a non-Israelite, the prophet Balaam. Balaam is a unique personality in his own right. The sages of Israel saw in Balaam a person whose worth equaled the power of Moses, and some even said, perhaps in exaggeration, that he was more significant than Moses. In other words, what Moses is to the people of Israel, Balaam is to the world's nations. This can be explained as follows: Moses represents the channel through which the Israelites receive the Torah, and Balaam represents the world's nations in their relationship with the divine.

The portion discusses some conflict, contradiction, or attempt by Balaam to harm the Israelites. However, in the end, this attempt, orchestrated by the king of Moab, King Balak, who feared the appearance of the Israelites in history, results in something highly positive. All the curses that this great man, Balaam, intended to cast upon the Israelites become blessings.

This implies that there is no rivalry between the two forms of spirituality. There is complementarity between the spirituality of the people of Israel and the spirituality of the world's nations. Balaam says, "May my soul die the death of the upright and let my end be like his. (Numbers 22:10)" He yearns for a share in the future of the Israelites. He also wants to be a partner in this matter.

These words remind us of the figure of one of the great philosophers of the 19th century, the German Friedrich Nietzsche, who was, on the one hand, jealous. He indeed recognized the value of the Jewish people, which made him envious. But at the same time, he had a great love for these people because he wrote that the Christian world, like the entire moral world of Europe, was on the verge of collapse. However, he says something exciting: "And the God of Israel, the ancient of days, stands ready to return to His people, and in His eternal glory, we will all rejoice together." [see the note].

Here we find, in Nietzsche as in Balaam, that even someone who, out of envy, wants to curse the Jewish people ultimately recognizes that the value of repairing the world passes through the Jewish nation.

Both Nietzsche and Balaam would be delighted if they could see what is happening in our time. Many descendants of Noah seek to accept the Torah of Israel, to be influenced by the universal message of Judaism, which passes through the people of Israel and is intended for the entire world. This is, in fact, the great lesson that the Torah gives us: when someone imparts the Torah to Israel, simultaneously, some come from the world's nations to hear this special Torah and to deliver it to all of humanity.

Note:

Friedrich Nietzsche wrote this quote in his book "Thus Spoke Zarathustra" (Also sprach Zarathustra). The quote is found in Part 4, Chapter 17, titled "Von der Erlösung" (On Redemption): "Und der Gott Israels, der Uralt, steht bereit, wieder zu seinem Volke zu kommen, und in seinem ewigen Glück werden wir alle miteinander uns freuen."

Translation in English: "And the God of Israel, the ancient of days, stands ready to return to His people, and in His eternal glory, we will all rejoice together."

 

More Weekly Portions

Goddelijke leiding en menselijke stemmen: Het tapijt van de wet weven

In Parshat Pinhas veroorzaken de dochters van Zelophehad een cruciale verandering in de Joodse erfwetten, wat leidt tot een nieuwe richtlijn die dochters toestaat om te erven als er geen zonen zijn. Dit verhaal illustreert de dynamische interactie tussen goddelijke leiding en het initiatief van het volk. Mosjé, aanvankelijk onzeker, ontvangt pas instructies van Hasjem nadat de dochters hun bezorgdheid uiten. Dit verhaal, samen met soortgelijke gevallen, onderstreept het belang van de rol van het volk in de evolutie van de Joodse wet en de Goddelijke openbaring door gemeenschappelijk onderzoek en antwoord.

e zijn andere van dit soort vragen waar we zien dat het initiatief voor verduidelijking van het volk komt, en dan openbaart de Heilige, Gezegend zij Hij, de oplossing aan Mosjé. Dit onderstreept de waarde van de rol van het volk in het zoeken naar begrip en het Goddelijke antwoord op hun vragen.

Wat betekent dit alles? Het betekent dat de Tora via twee kanalen wordt geopenbaard: één direct kanaal van Boven, via Mosjé - Mozes, onze leraar, de rabbi - maar er is ook Tora die via het publiek, via de natie van beneden gaat. 

Stel dat we ons verdiepen in de gemene deler van alle gevallen waarin Mosjé niet meteen het antwoord wist. In dat geval zijn ze allemaal op een of andere manier verbonden met Josef. Josef ben Ja'akov en zijn nakomelingen zijn degenen die deze vragen stellen. Hieruit begrijpen we dat om de Goddelijke Wil te kennen, we in twee richtingen moeten luisteren: van Boven naar beneden, maar ook naar het Goddelijke Woord dat van beneden naar Boven werkt via het volk. De mensen hebben een bepaalde wijsheid, een goddelijke heilige geest die in hen leeft, die ons soms de wet en de uitspraak leert.

Admiration & Jealousy: The Duality of Balaam's Prophecy

In Parshat Balak, Balaam, a renowned prophet among nations, embodies the complex mix of admiration and jealousy towards Israel. Though intending to curse Israel, he ultimately blesses them, illustrating Divine inspiration and prophecy's influence. This paradoxical attitude reflects broader themes of anti-Semitism and the favored child's psychoanalytic response. The Torah emphasizes hope, as prophecy in the synagogue signifies potential Divine influence on all humanity, supported by the Midrash Tanna D'bei Eliyahu's assertion of the Holy Spirit's universal accessibility.

Van sterfelijkheid naar eeuwigheid: Het pad van de rode koe naar zuivering

In Parshat Hukat symboliseert het ritueel van de rode koe (para aduma) de zuivering van de onzuiverheid van de dood, die geworteld is in de zonde van de Boom der Kennis. Het ritueel bestaat uit het mengen van as met levend water, dat het lichaam en de ziel voorstelt en het herstel van het leven door wederopstanding illustreert. Dit proces onderstreept, ondanks de symbolische helderheid, een Goddelijk mysterie - de overgang tussen leven en dood gaat het menselijk begrip te boven. De Midrasj benadrukt het geheim van de rode koe en benadrukt de diepe en ondoorgrondelijke aard van wederopstanding en de Goddelijke Wil.

Search