Liquid error (sections/custom_mobile-menu line 86): Expected handle to be a String but got LinkListDrop
  • Group 27 Login

Parashat Ekev
De Ziel voeden: de Hartverwarmende Reis van Zegeningen na de Maaltijd!

Mitzvah: Zegen na een Maaltijd

Een van de belangrijkste mitsvot in Parsha Ekev heeft betrekking op het feit dat het Volk Israël op het punt staat het Land Israël binnen te gaan. De Tora belooft een vruchtbaar land vol vruchten te zijn - tarwe en gerst, wijnstokken, vijgen, granaatappels, enz. En over 

al deze vruchten wordt gezegd: "Je zult eten, verzadigd zijn en dan Adonai, je God, zegenen." 

Hoewel dit gebod werd gezegd in de context van de intocht van het volk Israël in het Land, is de zegening universeel. In de verhalen uit de Midrasj leren we dat wanneer Abraham gasten in zijn tent ontving, mensen van welk volk dan ook, hij hen van voedsel voorzag en hen vervolgens vroeg om dank je wel te zeggen voor het eten. Als reactie daarop begonnen zij Abraham en zijn vrouw Sarah te bedanken. Abraham onderbrak hen en stelde voor dat zij de Ene die de wereld en alles daarin had geschapen, zouden moeten bedanken. Dit is de basis van de mitswa om een zegening te reciteren over ons voedsel om ons geloof in de Schepper uit te drukken. 

voedsel om ons Geloof in de Schepper uit te drukken.

Laten we opmerken dat Abraham, onze aartsvader, geen metafysische of filosofische bewijzen van Gods bestaan aanbood. In plaats daarvan creëerde hij een situatie waarin zijn gast moest erkennen dat zijn bestaan van buitenaf komt. Dit is wat er gebeurt als iemand eet. Als we dan eten, accepteren we dat we "ontvangers" zouden moeten zijn. Het betekent dat iemand erkent dat hij geschapen werd en dat zijn bestaan niet met hem begon. Vervolgens begrijpt iemand die erkent dat hij een "schepping" is zoals hij gemaakt is, dat er een Schepper is. Dit is de basis van het Jodendom.

 In ons hele geloof, van alle vele gebeden die we opzeggen, wordt alleen de zegen na een maaltijd door de Tora verplicht geacht. De boodschap die hier wordt geïmpliceerd gaat meer over voedsel dan over de openbaring van de Tora bij Sinaï. Het essentiële nieuws hier is dat Hashem de Voorziener is voor de hele wereld. Hij is vriendelijk voor iedereen; daarom is de mitswa van het reciteren van een zegening voor ons voedsel verplicht voor alle naties. Deze verplichting geldt voor elk schepsel dat gevormd is naar het "beeld van God" (B'tselem). Iemand die leeft volgens het Noachitisch geloof moet ook de zegen na een maaltijd reciteren (Birkat HaMazon), zoals uitgelegd in het Brit Olam gebedenboek. In het boek hebben we een versie van de "Zegen na de maaltijd" opgenomen die geschikt is voor leden van alle volkeren.

More Weekly Portions

De Horizon Verbreden: Hoe Joodse Festivals Evolueren na Bijbelse Tijden

Parashat Emor benadrukt de grote heiligheid van tijden en plaatsen, door een opsomming te geven van de belangrijkste Joodse feesten die verbonden zijn met de Tempel, zoals besproken in Leviticus. Het behandelt hoe Mozes deze aan de Kinderen van Israël communiceerde en introduceert langetermijnconcepten zoals de toevoeging van feesten buiten het bereik van de Tora. Het verhaal verbindt de Menora en de Tempel met nieuwe vieringen zoals Chanoeka, en verbindt het showbroodritueel met Purim, wat wijst op evoluerende tradities die de tijd blijven heiligen door historische en goddelijke openbaringen.

Heiligheid ontsluiten: Een spiritueel ontwaken

Het artikel onderzoekt het gebod om heilig te zijn en gaat in op de relationele aspecten ervan, waarbij de nadruk wordt gelegd op de noodzaak voor mensen om het goddelijke na te bootsen in hun interacties. Het bespreekt de betekenis van het liefhebben van anderen, zichzelf en de Schepper, waarbij het put uit Talmoedische interpretaties om de onderlinge verbondenheid van deze dimensies te onderstrepen. Door holistische relaties te koesteren kunnen individuen hun morele plichten vervullen en een gevoel van volledigheid bereiken in hun morele identiteit.

From Wilderness to Promised Land
The Evolution of Kosher Meat Consumption
[Aharei Mot]

Parshat Achrei Mot limita il consumo di carne ai sacrifici animali kosher all'interno del Tabernacolo per prevenire l'idolatria nel deserto. La macellazione non autorizzata è considerata un peccato grave. Entrando nella Terra d'Israele, è consentita la "carne del desiderio", che simboleggia il dominio espanso del Tabernacolo e del Tempio.

Search