Liquid error (sections/custom_mobile-menu line 86): Expected handle to be a String but got LinkListDrop
  • Group 27 Login

From Temporal to Eternal
Divine Presence in Exodus and Beyond [Pekudey]

In contrast to the Book of Genesis, which tells the story of the formation of the people of Israel, the Book of Exodus describes the manifestation of the Divine Presence among the Israelites. That is, the divine presence within the nation that subsequently radiates to the entire world. Thus, this book (Exodus) concludes with the portion of Pekudei, depicting the inspiration of the Divine Presence in the Tabernacle. Which Tabernacle is being referred to? It is the portable Tabernacle, the "Mishkan," as the Israelites were still in the desert and had not yet reached Jerusalem.

The question arises: How do we proceed from here? Here, we have a surprise in the chronological order of the Torah: We have two parallel books: the Book of Leviticus and the Book of Numbers.

The Book of Leviticus takes place immediately after the inspiration of the Divine Presence in the portion of Pekudei in the Tabernacle. The entire Book of Leviticus occurs at the foot of Mount Sinai, with the Israelites not moving. Meanwhile, the Book of Numbers is a book of the Israelites' constant movement through the desert. Although chronologically, these two books are parallel to each other.

How can we truly understand this? At the end of our portion - the portion of Pekudei, there is a description of the Tabernacle where it is written: "And the cloud covered the Tent of Meeting, and the glory of the Lord filled the Mishkan, and Moses could not enter the Tent of Meeting because the cloud rested upon it and the glory of the Lord filled the Mishkan (i.e., Tabernacle)." This situation is one of permanence; the glory of the Lord filling the Tabernacle is- fire. The cloud covering the Tabernacle is- water.

So, the verse mentioned in the previous paragraph is the prelude to the Book of Leviticus. After the Divine Presence dwells, the Holy One, blessed be He, calls Moses into the Tabernacle and gives him the laws of the sacrifices. But, immediately afterward, it is said, "When the cloud rose up from over the Mishkan, the children of Israel set out in all their journeys." This is the prelude to the Book of Numbers. "But if the cloud did not rise up, they did not set out until the day that it rose. For the cloud of the Lord was upon the Mishkan by day, and there was fire within it at night, before the eyes of the entire house of Israel in all their journeys." Before the eyes of all Israel? This reminds us of the last verse in the Torah, which also ends with the words "before the eyes of all Israel."

So, if so, it would have been possible to end the Torah there. But the Torah adds two more words, "before the eyes of all the house of Israel in all their journeys," that is, the Tabernacle was made in the desert temporarily, not in its final place. Therefore, it still needs to travel. True, the Divine Presence served in the Tabernacle, but - it needs to be transferred to the land of Israel, and because of this need, there is a further continuation in the Torah through the books - Leviticus, Numbers, and Deuteronomy until they reach rest and inheritance.

More Weekly Portions

Goddelijke leiding en menselijke stemmen: Het tapijt van de wet weven

In Parshat Pinhas veroorzaken de dochters van Zelophehad een cruciale verandering in de Joodse erfwetten, wat leidt tot een nieuwe richtlijn die dochters toestaat om te erven als er geen zonen zijn. Dit verhaal illustreert de dynamische interactie tussen goddelijke leiding en het initiatief van het volk. Mosjé, aanvankelijk onzeker, ontvangt pas instructies van Hasjem nadat de dochters hun bezorgdheid uiten. Dit verhaal, samen met soortgelijke gevallen, onderstreept het belang van de rol van het volk in de evolutie van de Joodse wet en de Goddelijke openbaring door gemeenschappelijk onderzoek en antwoord.

e zijn andere van dit soort vragen waar we zien dat het initiatief voor verduidelijking van het volk komt, en dan openbaart de Heilige, Gezegend zij Hij, de oplossing aan Mosjé. Dit onderstreept de waarde van de rol van het volk in het zoeken naar begrip en het Goddelijke antwoord op hun vragen.

Wat betekent dit alles? Het betekent dat de Tora via twee kanalen wordt geopenbaard: één direct kanaal van Boven, via Mosjé - Mozes, onze leraar, de rabbi - maar er is ook Tora die via het publiek, via de natie van beneden gaat. 

Stel dat we ons verdiepen in de gemene deler van alle gevallen waarin Mosjé niet meteen het antwoord wist. In dat geval zijn ze allemaal op een of andere manier verbonden met Josef. Josef ben Ja'akov en zijn nakomelingen zijn degenen die deze vragen stellen. Hieruit begrijpen we dat om de Goddelijke Wil te kennen, we in twee richtingen moeten luisteren: van Boven naar beneden, maar ook naar het Goddelijke Woord dat van beneden naar Boven werkt via het volk. De mensen hebben een bepaalde wijsheid, een goddelijke heilige geest die in hen leeft, die ons soms de wet en de uitspraak leert.

Admiration & Jealousy: The Duality of Balaam's Prophecy

In Parshat Balak, Balaam, a renowned prophet among nations, embodies the complex mix of admiration and jealousy towards Israel. Though intending to curse Israel, he ultimately blesses them, illustrating Divine inspiration and prophecy's influence. This paradoxical attitude reflects broader themes of anti-Semitism and the favored child's psychoanalytic response. The Torah emphasizes hope, as prophecy in the synagogue signifies potential Divine influence on all humanity, supported by the Midrash Tanna D'bei Eliyahu's assertion of the Holy Spirit's universal accessibility.

Van sterfelijkheid naar eeuwigheid: Het pad van de rode koe naar zuivering

In Parshat Hukat symboliseert het ritueel van de rode koe (para aduma) de zuivering van de onzuiverheid van de dood, die geworteld is in de zonde van de Boom der Kennis. Het ritueel bestaat uit het mengen van as met levend water, dat het lichaam en de ziel voorstelt en het herstel van het leven door wederopstanding illustreert. Dit proces onderstreept, ondanks de symbolische helderheid, een Goddelijk mysterie - de overgang tussen leven en dood gaat het menselijk begrip te boven. De Midrasj benadrukt het geheim van de rode koe en benadrukt de diepe en ondoorgrondelijke aard van wederopstanding en de Goddelijke Wil.

Search