Merhaba ve selamlar. Bugün Brit Şalom kitabından yeni bir bölüme devam edeceğiz; bu kitap Bnei Noah (Nuh’un evlatları) için rehberlik sağlamaktadır.
Bugün insan hayatının korunmasını konu alan 5. Bölümü açıyoruz; başka bir ifadeyle, cinayetin yasaklanmasıyla ilgili kanunları inceleyeceğiz. Öldürme yasağı elbette evrenseldir ve Noahid kanunları olmasa bile geçerlidir. Dünyadaki tüm erdemli insanlar öldürmenin yanlış olduğunu bilir; bu yüzden tüm bu öğretiyi "Öldürmeyeceksin" emriyle özetleyebiliriz. Ancak bu konuda birçok ayrıntının olduğunu göreceğiz. Örneğin, hangi durumda öldürmenin izin verilebilir olduğuna dair sorular daima söz konusudur.
Ne "canlı" olarak, ne "ölü" olarak kabul edilir? Bir insan, örneğin bir cenin durumu gibi, hangi noktada canlı kabul edilir? Ya da ölmekte olan bir insanın durumu gibi hangi noktada ölü kabul edilir? Bunlar değineceğimiz sorulardan bazılarıdır.
Gerçekten de bu bölüm birçok detayı içermektedir. Başlangıçta Tevrat'tan iki ayet getirdim: biri Tanrı ile Nuh arasındaki antlaşmadan, diğeri ise On Emir'den.
İlk ayet şöyledir: "Kim insan kanı dökerse, onun kanı da insan tarafından dökülecektir. Çünkü Tanrı insanı kendi suretinde yaratmıştır." "Onun kanı da insan tarafından dökülecektir" ifadesi ne anlama geliyor? Bu, insan kanı döken kişinin kanını dökmenin insanlığın görevi olduğu anlamına gelir. Başka bir ifadeyle, bu sorumluluk mahkemelere ve devlete aittir; bir katilin yaşamasına izin verilmemelidir. Bu emir On Emir'deki altıncı emirle daha kısa şekilde ifade edilir: "Öldürmeyeceksin." Bunlar tüm insanlığı bağlayan evrensel durumlardır.
Şimdi ilk bölümleri okuyalım. İlk bölümde artık yasalar değil, prensiplerden bahsediyoruz. İlki Rabbi Akiva’nın sözüdür. Rabbi Akiva der ki: "İnsan sevilendir, çünkü o Tanrı'nın suretinde yaratılmıştır." Bu şu demektir: İnsan, Tanrı'nın suretinde yaratıldığı için, bu ifadeyi nasıl yorumlarsak yorumlayalım, insan hayatının özel bir değeri vardır.
Dahası Rabbi Akiva şöyle dedi: "Komşunu kendin gibi sev—bu Tevrat'ın büyük prensibidir." Yani, Tevrat'ın genel yöneliminden bahsediyorsak, eğer bir kişi Tevrat öğrenir veya öğretirse ve öğreniminin genel sonucu "Komşunu kendin gibi sev" ise, o zaman Tevrat’ın amacına uygun olduğunu biliriz. Eğer ortaya çıkan sonuç "Komşunu kendin gibi sev" değilse, bu kişinin Tevrat çalışmasının genel değeri hakkında bir soru işareti doğurur.
