Merhaba, Brit Şalom kitabının Altıncı Bölümündeki aile meseleleri çalışmalarımıza devam ediyoruz. Buradan, başlangıçta “Sevgi” adını verdiğim bir bölüm var.
Bugün sevgi kavramı pek iyi anlaşılmıyor. İnsanlar “sevgi” diye aslında tam tersi olan bir şeye alışkın: seks — bir erkekle bir kadın arasındaki, her birine haz vermeyi amaçlayan fiziksel ilişki. Erkek kendi hazzını ister, kadın kendi hazzını ister.
Ama biz sevgi hakkında konuştuğumuzda, bu tam tersidir.
Erkek kendi hazzını karısına haz vermek için kullanır, kadın da kendi hazzını kocasına haz vermek için kullanır.
A paragrafında yazdığı gibi:
“Bir erkek ile karısı arasındaki sevgi, hem insani hem ilahi ahlakın en yüce ifadelerinden biridir.”
Dünyaya hayat katan her şey üstün bir ahlaki eylem sayılır.
Bu nedenle B bölümünde şöyle denir:
“Komşunu kendin gibi sev” emrinin özü, evli çift için de yerine getirilir.
Evet — Talmud böyle der. Bir adam tanımadığı bir kadınla evlenemez. Onu önce görmelidir, çünkü “Komşunu kendin gibi sev” emrini yerine getirecektir. Ve kadın onun gözünde beğeni bulmazsa, bu yükümlülüğü ihlal edecektir.
Böylece anlarız ki sevgi esas olarak — sadece değil, fakat esas olarak — evlilik ilişkisinde odaklanır.
Peki bu evlilik ilişkisi nasıl ortaya çıkar? Birçok yol vardır, ancak en doğru yol, ilişkinin resmileştirilmesiyle yapılan evliliktir.
C paragrafında yazdığım gibi:
“Çifti evli kılan bağın oluşturulmasının arzu edilen yolu, nişan ve düğün çadırı (hupa) gibi kamusal bir törenle olur.”
Evet, Nuh’un Çocukları için bile hupa kavramı vardır — zorunlu değildir, fakat arzu edilen şekildir.
Tam anlamıyla kurulmuş bir bağ, çift cinsel ilişkiye girdikten sonra kesin bağlayıcı hâle gelir.
Yani bu çift ilk kez ilişkiye girdiği andan itibaren, o andan sonra artık tam bir bağlılık içindedir — her biri diğerine.
