Korah, Moşe'nin liderliğine meydan okur ve başkalarını da isyanına katılmaya teşvik eder.
Korah kutsal bir kişidir ve İsrail bilgelerine göre o, İlahi ilhama bile sahiptir.
Bu, onun Moşe ve Aharon'a meydan okumaya karar veren yüksek itibarlı bir kişi olduğu anlamına gelir. Onunla birlikte manevi seviyeleri çok daha düşük olan Datan ve Aviram adında iki kişi gelir. Çoğunlukla kavgacı bireyler oldukları için katılıyorlar.
Üçüncü bir grup da Korah, Datan ve Aviram'a katılıyor: Reuven kabilesinden "tütsü sunanlar" olarak bilinen 250 adam. Bütün bu insanlar ne istiyor?
Burada anlaşmazlığın dinamiklerini öğreniyoruz. Korah gibi yüksek seviyedeki bir kişi doğrudan "Moşe'nin yerine geçmek istiyorum" diyemez, zira böyle bir şeyi söylemek onun onuruna yakışmaz.
Öte yandan Datan ve Aviram gibi küçük entrikacılar gibi küçük insanlar halkı etkileyemez. 250 kişiden oluşan üçüncü grup, Kutsalların Kutsalında tütsü sunmak isteyen, manevi özlemleri olan iyi insanlardır. Yine de sadece kendi seviyelerine uygun bir şey talep etmeye cesaret edebilirlerdi. Peki ne yapıyorlar?
Güçlerini birleştiriyorlar! "Korah aldı, Datan'ı, Aviram'ı ve iki yüz elli adamı" - bir isyanı kışkırtmak için ihtiyaç duyulan şey, kitleleri etkilemek için küçük entrikacıları alaycı bir şekilde kullanabilen kutsal bir kişidir. Ancak isyan hâlâ meşru bir iddiayı gerektiriyor.
Kutsal Olan'ın (Allah'a hamd olsun) Moşe'yi seçtiğinin açıkça görüldüğü Sina Dağı'ndaki vahiyden sonra, İsrail halkının hâlâ onunla tartışması nasıl mümkün olabilir? Korah ile cemaati arasındaki anlaşmazlığın tamamı Levihlerin kırılmasından hemen sonra ve ikinci Levihlerin verilmesinden önce meydana geldi. Bu nedenle şunu savundular: "Gerçekten, Kutsal Olan, O'na hamdolsun, seni (Moşe'yi) ve Aharon'u gönderdi. Ama ikiniz de - Levihleri kıran siz (Moşe) ve Altın Buzağı'yı yapan Aharon - bu eylemlerle, siz kendiniz 'diskalifiye' oldunuz ve bu nedenle yeni bir liderliğin kurulması gerekiyor." Korah'ın isyanının tüm hikayesi bize, hata gibi görünen bir şeye dayanarak liderlerimizi diskalifiye etmekte acele etmememiz gerektiğini öğretiyor. Bazen hata gibi görünen şeyler bile İlahi İradeyi yerine getirir.
