Selamlar ve bereketler.
Brit Şalom kitabında yer alan kan dökme yasalarını incelemeye devam ediyoruz ve şu anda Beşinci Bölümdeyiz. Bugün son paragrafa geldik.
Son paragraf, yani 37. paragraf, biraz hassas ve çok da mütevazı olmayan bir konuyu ele alıyor; burada meninin boşa harcanmasıyla ilgili durumu konuşuyoruz.
İnsanın amacı, dünyaya çocuk getirmek, “çoğalın ve yeryüzünü doldurun” emrini yerine getirmektir. Bu nedenle, üreme gücünü doğru amaç için kullanmalıdır: dünyadaki yaşamı sürdürmek ve evlilik sevgisi için. Erkek ve kadın birlikte yaşamak, cinsel hayatı da kapsayan bir birliktelik sürdürmek üzere yaratılmıştır.
Ancak bazen insanı, menisini uygun bir amaç olmadan boşa harcamaya yönlendiren bir kötü eğilim olabilir.
Peki hüküm nedir? Midraşlara göre bunun, Tufan Neslinin günahı olduğu bilinir. Burada, 37. paragrafta denir ki, her ne kadar meninin amaçsız biçimde beden dışında bırakılması Nuh’un çocukları için açıkça yasaklanmamış olsa da, bu konuda bir tartışma vardır. Bazıları bunun yasal olarak yasak olduğunu söyler; diğerleri ise açıkça belirtilmediği için, eylem uygunsuz olsa bile yasak sayılmadığını ifade eder.
Yine de, tıbbi amaçlar için —örneğin doğurganlık tedavilerinde— bu durum elbette ki caizdir; çünkü bu, yaşamın sürdürülmesi içindir, yaşamın boşa harcanması için değil.
Hepimiz bedensel ve ruhsal temizlikte pay sahibi olmayı hak edelim.
