Selam ve bereketler. Brit Şalom kitabını incelemeye devam ediyoruz ve burada “Adam (insan) öldürmeyeceksin” kanunları, yani kan dökme yasaları, beşinci bölümdeyiz. Burada 26. paragraftan itibaren doğru davranışlara geçiyoruz.
Başka bir deyişle, İsrael çocukları arasında mitzva (emir) olarak yaygın olan bazı davranışlar vardır, ancak bunlar Nuh’un çocuklarına verilen emirler arasında yer almaz. Yine de bunlara uymak çok, ama çok övgüye değerdir, çünkü bunlar doğal ahlakın bir parçasıdır. İşte bunlardan bazıları:
Bazıları hadımı—yani üremeyi engellemeyi—yasaklar. İster insan ister hayvan olsun, erkeğin hadım edilmesi Nuh’un çocuklarına yasaktır. Talmud’da gerçekten de bir görüş vardır ki, bir Noahid’in hadım etme işlemi yapmasına izin verilmediğini söyler. Bu da dolayısıyla hayvanları hadım eden birçok veterinerin geçimini etkileyebilir.
Ancak bu görüş evrensel olarak kabul görmemiştir. Yani Talmud’da İsrael bilginleri arasında tartışmalı olan bir konu, Noahid’e tek bir görüşü dayatacak şekilde emredilemez, çünkü buna izin veren bir görüş de vardır. Bununla birlikte, bunu dikkate almak uygundur. Yani bir insan hadım etmekten—ister insan ister erkek hayvan olsun—kaçınabiliyorsa, bu elbette büyük bir erdemdir.
Benzer şekilde, 27. paragrafta doğal ahlak, tehlike içindeki bir insanı kurtarmayı zorunlu kılar. Eğer birinin denizde ya da nehirde boğulduğunu, ya da düşen bir cismin altında zarar görme tehlikesi yaşadığını görürsem, İsrael çocukları arasında bir emir vardır: “Komşunun kanının yanında durma.” Bu emir Nuh’un çocukları için tekrar edilmemiştir. Ama açıkça görülmektedir ki, sağlıklı bir doğal vicdana sahip bir insan, bir başka insanı kurtarmak için elinden gelen her şeyi yapmalıdır.
