Brit Şalom kitabının dördüncü bölümünde, “Tanrı’nın Ad’ının Kutsanması” yasalarını çalışıyoruz.
Aynı zamanda saygı göstermenin olumlu yollarını da ele alıyoruz. Daha önce ebeveynlere, yaşlılara ve İsrael halkına saygıdan söz ettik. Peki, Kutsal Olan’a (Tanrı’ya) — kutsanmış olsun O — saygı göstermenin olumlu yolu nedir? En doğrudan ve en basit yol O’na şükretmektir — teşekkür etmektir.
Bilgelerimiz der ki, Adem’in bilgelik ağacından yedikten sonraki ağır günahı, Kutsal Olan’ı (Tanrı’yı) suçlamasıydı — onu saptıran eşiyle ilgili olarak:
“Yanıma verdiğin kadın bana o ağaçtan verdi ve ben de yedim.”
Bu noktada bilge kişiler şöyle der:
“İyiliği inkâr etti,” ve asıl günah da budur. Bu yüzden, iyiliği tanımak ve kabul etmek, Tanrı’ya kulluğun en yüce biçimidir.
Bölüm 14’ten okuyorum:
“Yaradan’ın insana bahşettiği her iyilik için teşekkür etmek ahlaki bir yükümlülüktür.”
Bu ilkeye dayanarak İsrael’in bilginleri, övgü dualarını oluşturmuştur. Kutsal Olan’a, kutsanmış olsun O, övgüde bulunuruz; sevinç ya da haz anlarında okunan şükür dualarını ederiz.
Bu dualar dua kitaplarında detaylandırılmıştır; bunlardan biri Brit Olam adlı kitaptır. Bu kitapta, Nuh’un çocuklarının (Noahidlerin) manevi hassasiyetine uygun olarak duaların özel biçimlerine yer verdim.
Peki ya kişi zor olaylarla karşılaştığında ne yapmalı? Bölüm 15 şöyle der:
“Zorlayıcı olaylara rağmen şükretmek gerekir, çünkü onların sonu hayra yöneliktir.”
Bu, Rabbi Akiva’nın şu sözüyle özetlenir:
“Kutsal Olan’ın yaptığı her şey, nihai iyilik içindir.”
Bu, her şeyin o an iyi olduğu anlamına gelmez. Kişi acı çektiğinde, gerçekten acı çeker — ama aynı zamanda anlamalıdır ki, bu acı aracılığıyla sonu iyiyle sonuçlanacak bir yola ilerlemektedir.
