Merhaba, "Brit Şalom" kitabının 4. bölümüne devam ediyoruz ve bize verdiği her şey için Kutsal Olan'a, Tanrı'ya (kutsanmış olsun O) edilen duaları ele alıyoruz.
Bir kişi bir dua duyduğunda ne yapar? Arkadaşından bir dua duyan kişi "Amen" diyerek karşılık verir. Burada, Şulhan Aruh'un 16. Bölümünde geçen bir kuralı getirdim: “Arkadaşından bir dua duyan, söylenene katıldığını ifade etmek için Amen der.”
Başka bir deyişle, sen "Tanrı kutsansın" gibi bir dua ettin ve ben de "Amen" diyerek sana katılıyorum.
Bu kural, bir Yahudinin bir Ben Noah’tan (Noahid) bir dua duyması durumunda da geçerlidir. Yani, bir Ben Noah dua ettiğinde, orada bulunan Yahudi de Amen demelidir; tabii ki niyetin yalnızca dünyanın Yaratıcısı olan Tanrı’ya (İsrael'in Tanrısı'na) yönelik olduğu ve başka bir varlığa yönelik olmadığı açık olduğu sürece.
Ne yazık ki, bazen putperestlik uygulayan kişilerin Tanrı'nın adını andığını, ancak bunu putperest amaçlarla yaptıklarını gördüm. Bu tür durumlarda dikkatli olunmalıdır ve böyle bir durumda Amen denmemelidir.
- Bölüm: Bir kişinin gece uykudan uyandıktan sonra varoluşu için Tanrı'ya şükretmesi güzel bir gelenektir.
Bir kişi gecenin sonunda gözlerini açıp uyandığında, derhal ruhunu geri verdiği için Tanrı'ya şükretmelidir. Şükran duasının metni şöyledir:
"Sana şükrederim, yaşayan ve ebedi Kral, ruhumu büyük merhametinle bana geri verdiğin için; Senin sadakatin büyüktür."
Bu sözler çok derindir. Vurgulamak istenilen şey şudur: İnsan, varoluşunu, varlığının bir hediye olduğunu bilerek, Yaratıcısına şükrederek kabul eder.
Bu, filozofun söylediği "Düşünüyorum, öyleyse varım" sözünden farklıdır. Yahudilik der ki: "Şükrediyorum, öyleyse varım."
Yani, gerçek varoluş, benim varoluşumun, var olmamı isteyen O'nun bir lütfu olduğunu kabul etmekle gerçekleşir.
Ve bu yüzden her sabah şöyle deriz: "Şükrediyorum."
