Het onderzoeken van de Exodustekst onthult een opzettelijke afwezigheid van namen, die de depersonalisatie van Egypte weerspiegelt. Mozes komt naar voren als een sleutelfiguur, die deze uitwissing uitdaagt en een identiteitsverschuiving in gang zet. Het verhaal gaat van gezichtsloze individuen naar namen als Mozes en Farao, die een botsing van culturen symboliseren. Mozes' solidariteit met de Hebreeën en de daaropvolgende onthulling van zijn erfgoed onderstrepen de ingewikkelde culturele complexiteit die verweven zit in het bijbelse verhaal van slavernij, identiteit en bevrijding.